Bianca Buurman en haar team onderzoeken hoe acute zorgvragen bij ouderen ontstaan en hoe de zorg zodanig gereorganiseerd kan worden dat het bijdraagt aan kwaliteit van leven en behoud van zelfredzaamheid bij ouderen.
De uitdagingen in de acute zorg voor ouderen in de komende 10 jaar
Over 10 jaar hebben we ,1 miljoen 75-plussers. Deze groep woont dan 2 keer zo vaak alleen. Het aantal mantelzorgers neemt af en het is vaker dat de al kwetsbare partner die de zorg zal verlenen. De werkende beroepsbevolking neemt ook af: nu zijn er op iedere oudere 4 werkenden, straks zijn het er 2.
Als we daar de huidige acute zorgvragen tegenover zetten, dan wordt duidelijk dat de druk verder zal gaan toenemen. Nu hebben we te maken met 800.000 spoedeisende hulp bezoeken van ouderen, waarvan 35% wordt opgenomen in het ziekenhuis. Dat zijn 280.000 acute ziekenhuisopnames. De opnames worden steeds korter, waardoor mensen steeds zieker uit het ziekenhuis worden ontslagen. Met de grote toename van 75-plussers, zal dit aantal stijgen. Het zal waarschijnlijk niet lineair zijn, omdat ouderen langer gezond blijven, maar het is reëel om een 40% groei te verwachten als we door blijven gaan zoals we nu doen. En dat wringt.
Ons huidige systeem creëert zorgvraag
Hoe doen we het nu dan in de zorg? In ons huidige systeem creëren we zorgvraag doordat de zorg niet passend is voor wat ouderen nodig hebben. Als we kijken naar de uitkomsten van ouderen na een acute ziekenhuisopname, dan zien we dat 20% van de ouderen binnen een maand weer ongepland terug is in het ziekenhuis, dat 30% blijvend achteruit is gegaan in het functioneren en daardoor meer zorg nodig heeft en dat 20% binnen 3 maanden is overleden en na een jaar is dit 30%.
Van symptoombestrijding naar duurzame zorg
In de veranderende context wordt de vraag naar innovatieve samenwerkingen tussen eerste-tweede-derde lijn en tussen woon-welzijn-zorg steeds belangrijker om te zorgen dat ouderen die zorg nodig hebben, die op de juiste plek aangeboden krijgen en dat deze zorg van goede kwaliteit is en betaalbaar blijft.
Bianca Buurman kijkt met haar team naar manieren om de samenwerking tussen de huisarts, wijkverpleegkundige, verpleeghuis en ziekenhuis beter te organiseren. Dat kan zijn door ziekenhuisopname te voorkomen door preventieve zorg in de huisartsenpraktijk te bieden, door ziekenhuiszorg naar de buurt te verplaatsen met een WijkKliniek of betere begeleiding te bieden tijdens en na ziekenhuisopname. Continu staat de vraag centraal of zorg meerwaarde biedt voor de oudere (minder functieverlies, heropnames en sterfte), betere samenwerking stimuleert en doelmatig is.