Zonder titel
1993-1994
Oostindische inkt en acrylverf op papier
32 x 24 cm
Aanwinst 2001
Zonder titel, 1993-1994, oostindische inkt en acrylverf op papier, 32 x 24 cm
Uit moddergrijze inkt zijn deze kinderportretten opgetrokken. Piepkleine puntjes blauw, roze of geel bevestigen het kleurloze grijs. De beeltenissen willen blijkbaar iets anders zijn dan een blozende, levensechte kopie.
Kort nadat de in Zuid-Afrika opgegroeide Marlene Dumas naar Nederland kwam, eind jaren zeventig, begon ze met haar vreemd-aantrekkelijke collages en tekeningen al op te vallen. Dumas’ werk heeft vrijwel altijd een kritische inslag. Het gaat over de donkere, met schuld verbonden kanten van het menselijk bestaan.
De reeksen portretten in grijze inkt behoren tegenwoordig tot de lievelingen van het internationale kunstpubliek. Dat alle personages verschillend zijn – sommigen knap, anderen een grijze muis en weer anderen bizar van voorkomen – springt onmiddellijk in het oog. Maar raadselachtig blijven ze en hun identititeit geven ze zelden prijs.
Van de zeven portretten die Dumas de afdeling Kinderoncologie van het AMC schonk, vormen deze vijf een serie. Ze zijn gemaakt in de periode 1993 -‘94, toen ze zowel naar polaroids werkte als vanuit de verbeelding. ‘In mijn werk lopen heden en verleden, verbeelding en realiteit vaak door elkaar’, verklaarde de kunstenares zelf, ‘zoals je ook wel ziet in tekeningen van gestoorde mensen en outsider art. Daar heb ik altijd een voorliefde voor gehad.’
Het afgebeelde vijftal is gebaseerd op fantasie. Kinderen houden ervan gekke bekken te trekken, dat is wat Dumas haar keuze ingaf. De dikkop met de roze nek, het spookje met de stervormige lippen, het vrolijke boeddhahoofd… Wie of wat zijn het precies? Bij Marlene Dumas mag de toeschouwer het schilderen naar eigen inzicht afmaken.
M