Faan Olgers exposeerde van 5 januari tot 15 maart 2015.
Het werk van Faan Olgers (1947) is conceptueel en poëtisch. Olgers construeert met uiterste precisie en zorgvuldigheid speelse objecten: objecten met lades en ruimten waarin zich een sprookjesachtige binnenwereld verschuilt.
Rode draad in het oeuvre van Faan Olgers is het zoeken naar oplossingen voor ingewikkelde constructieve vraagstukken. ‘Mijn beelden zijn al moeilijk om te maken, maar het ontwerpen ervan is nog gecompliceerder. Dat puzzelen, het bezig zijn met constructie, is mijn eigenlijke passie.’ Om die reden betitelt Olgers zichzelf ook niet als kunstenaar, wat hem betreft een veel te groot woord, maar als ‘constructeur’. Bij complexe technische constructies denk je snel aan intellectualiteit en afstandelijkheid. Bij Olgers is dat maar de helft van het verhaal. ‘Mijn beelden moeten strálen, en dat kan alleen als alles perfect en helder in elkaar zit. Als de vormen niet deugen werkt het niet, dan zit er geen spanning in. In die zin ben ik een beeldhouwer met het oog van een schilder, je hebt voortdurend te maken met vormexpressie. Wat is een vorm en wat voor werking heeft die vorm uiteindelijk? Tragisch, vrolijk, lief? Ik vind een beeld pas goed als er emotie in zit.’ Hoewel hij niet speciaal iets herkenbaars wil verbeelden, bevatten zijn beelden veel figuratieve elementen; gebouwen, wielen, neuzen, hoedjes. Het is het samenstel van al die elementen dat ze uniek maakt. ‘Het publiek dat mij vindt, is altijd weer even blij verrast te ontdekken dat de werken die ik maak bestáán. Dat geeft mijn leven zin- zoals ik ook zin kan ontlenen aan het luisteren naar goede muziek.’
