Désirée Palmen (1963) maakt geënsceneerde foto’s in een stedelijke omgeving. In haar werk toont ze de mens in zijn natuurlijk habitat: de gebouwde omgeving. Niet het individu staat centraal, maar de mens als lid van een soort. Door figuur en achtergrond te laten samenvallen bereikt Palmen een visueel verrassingseffect dat van het oog een bijzondere inspanning vraagt: het moet ontwarren wat plat en wat ruimtelijk is.
Palmen is gefascineerd door de manier waarop dieren zichzelf onzichtbaar maken door op te gaan in de omgeving. Op een vergelijkbare manier laat ze haar menselijke hoofdpersoon dekking zoeken door zich in het patroon van de omgeving te hullen. Hij lijkt bang om deel uit te maken van een wereld waarop hij geen grip heeft, maar die hem als het ware voortdurend dwingt zichzelf te tonen en bloot te geven. Alleen wie zich aanpast of camoufleert kan zich onttrekken aan de controle van de samenleving, suggereert Palmen. Het camouflagepak op de foto maakte ze zelf.