Het is een eindeloos lang kunstwerk, uitgespreid over bijna dertig meter muur, van plint tot plafond. Een schilderij lijkt de wanden bij de entree van de SEH te vullen, maar kijk een tel langer en je ziet dat de verfstrepen en vlekken bewegen. Dit is een animatie, opgebouwd uit foto's van verf, door kunstenaar Jacco Olivier bewerkt tot een 'loop' van bijna vijf uur. Uiterst langzaam trekt een universum van verfsluiers voorbij, in allerhande kleuren, die als tektonische lagen over elkaar schuiven.
Olivier stond al langer op het verlanglijstje van de afdeling Kunstzaken van het AMC, dat in videokunst een goed middel ziet om bij te dragen aan een heilzame omgeving. Musea en galeries wereldwijd vertonen zijn magische videofilms, die jong en oud aanspreken, maar tot een opdracht van dit formaat kwam het in Nederland niet eerder. Van origine opgeleid tot schilder werkte Olivier in het verleden overdag aan zijn schilderijen, waarvan hij 's avonds – voor de grap – delen fotografeerde: details, verfdruppels, plekken waar hij een kwast aan had afgeveegd. Foto's van dat soort toevallige details en ongelukjes, ging hij in de computer verwerken en animeren. Wat zo terloops begon, bleek hem zo veel ruimte te bieden, dat hij films is blijven maken: van geschilderde werelden, landschappen, sterrenhemels, en nu in het AMC een volledige abstractie. Bij tandartsen en dokters hangen al zo vaak landschappen vond hij, een boomgaard of wuivend graan. Daar raak je op uitgekeken. En dus ontwierp hij voor het AMC een wereld die daar geheel los van staat.
Verf in allerlei tinten begon hij in zijn atelier te gieten op lange planken. Daarvan fotografeerde hij het verloop, de vervloeiingen, de ongeplande combinaties, per ongeluk gevallen verf. Die beelden verwerkte hij op de computer tot een harmonieus geheel dat zelfs voor zijn doen een ongekend monumentaal resultaat heeft. Daar speelt de uitzonderlijke techniek bij mee. Om deze projecties naadloos 24/7 te vertonen, zijn de allernieuwste laser-beamers gebruikt, en is een bouwkundige koof aangelegd met medewerking van de architect die, toevallig, de broer van Jacco Olivier is. Eindelijk, voor het eerst, konden de broers een keer samenwerken. Dat leidde ertoe dat bouwkundig alle technische voorwaarden werden geschapen waarin de film een blik lijkt in een totaal eigen wereld, die los lijkt te staan van de onze. Een stille wereld die langzaam verglijdt, maar van minuut tot minuut een harmonieus geheel is, en waar patiënten in de wachtkamer zich denkbeeldig in kunnen verliezen om, even, al het andere te kunnen vergeten.
Samenstelling en begeleiding: Sabrina Kamstra, Kunstzaken AMC
Productie en techniek : BEAM System Amsterdam
Met dank aan het Mondriaanfonds