Sander Groot, Applicatiespecialist Intensieve zorg Amsterdam UMC, is afgestuurd aan de master Health Informatics.
Beslissingsondersteuning. Een van de meest veelbelovende concepten in de elektronische gezondheidszorg. Desalniettemin lijken de echte succesverhalen van slimme systemen die op het juiste moment de zorgverlener van een goed suggestie voorzien achter te blijven. Hoe komt dat?
Het onderzoek dat ik samen met de afdeling Anesthesiologie van het AMC heb mogen uitvoeren past in het hierboven geschetste plaatje. We hebben een beslissingsondersteunend systeem ingericht, dat intraoperatieve patient gegevens (waaronder vitale gegevens) beoordeeld en op basis daarvan suggereert of er een potentiële complicatie is opgetreden. Het doel van dat systeem is om de registratie van complicaties te verbeteren. Op 1 augustus 2019 ging het systeem op de achtergrond (zonder aan eindgebruikers te tonen) live, zowel op locatie AMC als op locatie VUmc. De baseline meting toonde een groot verschil in de hoeveelheid geregistreerde complicaties ten opzichte van het aantal gesignaleerde complicaties door het systeem. Dat gaf de verwachting dat het aantal geregistreerde complicaties zou stijgen zodra het systeem zou worden ingeschakeld. In de interventie periode schakelden we het systeem alleen in op locatie AMC, zodat we locatie VUmc als controle groep konden gebruiken. Het resultaat van de interventie meting was verbazingwekkend: geen stijging van geregistreerde complicaties.
Na de conclusie dat het beslissingsondersteunend systeem geen effect heeft op de registratie van complicaties verschoven we de onderzoeksvraag naar ‘waarom heeft het systeem geen effect’. Een literatuur studie en enquete onder zorgverleners wees uit dat er te weinig nadruk lag op de implementatie van het systeem.
Een belangrijke les als we het hebben over de effectiviteit van complexe systemen in het algemeen wat mij betreft, zorg ervoor dat men achter de vernieuwing staat, snapt hoe deze werkt en begrijpt welk doel het dient.