Saskia Rijkenberg werkt in het OLVG, ze studeerde af in februari 2010.
Wat voor werk doet u nu?
‘Ik werk in het OLVG en heb verschillende taken. Ik werk één dag in het leerhuis van het OLVG. Daar begeleid ik verpleegkundigen in het opzetten van wetenschappelijk onderzoek. Zo help ik met het maken van een database en de statistische analyse. Daarnaast werk ik drie dagen op de Intensive Care (IC) waar ik artsen en verpleegkundigen ondersteun bij het doen van wetenschappelijk onderzoek. Tenslotte geef ik cursussen Evidence Based Practice hier in huis.’
Eigenlijk zet u de studie op allerlei manieren voort in uw werk nu.
‘Ja, wat een mazzel hè. Op mijn werk bleken er allerlei mogelijkheden te zijn om de studie in de praktijk te brengen.’
Wat heeft u aan de studie gehad?
‘Ik werkte als Cardiac Care verpleegkundige, maar ik had niet de intentie om de rest van mijn leven naast het bed te staan. Ik wilde de mogelijkheid hebben om verder te kunnen komen. Aanvankelijk dacht ik dat ik slecht was in statistiek, maar ik bleek er toch beter in te zijn dan ik had gedacht. In die zin heb ik meer zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen gekregen. Ik heb voor mezelf laten zien dat, ondanks dat het zwaar en tijdsintensief was, ik tot zoiets in staat ben. Soms stond ik om half acht aan het bed en om vijf uur zat ik in de collegebanken. Kwestie van doorbijten.’
Omschrijf een dag uit leven in het OLVG.
‘Op de IC zijn we bezig om te onderzoeken welk pijninstrument geschikt is voor onze patiënten. Patiënten op de IC zijn zo ziek dat ze vaak zelf niet kunnen aangeven hoeveel pijn ze hebben. Daar hebben we iets voor moeten verzinnen. We hebben het onderzoeksvoorstel geschreven, patiënten benaderd en nu ben ik bezig met de statistische analyse. Heel leuk om te doen, vooral omdat ik me als oud-verpleegkundige echt kan voorstellen dat je meer wilt weten over pijn van de IC-patiënt. Ik ben erg benieuwd naar de resultaten.’
Waarin verschillen uw werkzaamheden nu in vergelijking tot voor uw studie?
‘Het vak van verpleegkundige is een mooi beroep, dat staat buiten kijf. Maar nu heb ik de kans om dieper op zaken in te gaan en om langer ergens over na te denken. Als verpleegkundige moet er van alles gebeuren en wel nu, terwijl ik nu juist bezig met een langdurig project. Een onderzoek kan soms wel twee jaar duren. Ik leef wat minder in de waan van de dag.’