Opdracht, collectie Amsterdam UMC
Roos van Haaften werkt met reflecties en schaduwen. Haar achtergrond in theater heeft haar lichtinstallaties beïnvloed. Door licht te gebruiken om objecten en figuren te projecteren, creëert ze nieuwe landschappen.
Dit kunstwerk toont dat schijn bedriegt. Een naald wordt een schoorsteen en cellofaan verandert in bergen. Van Haaften transformeerde medische instrumenten tot een visuele illusie. Op het eerste gezicht lijkt het een prachtige tekening van een sfeervol landschap te zijn, maar bij nadere inspectie blijkt het een projectie van licht en schaduwen te zijn, gevormd door kleine medische objecten zoals een chirurgische naald en schroefjes. Roos van Haaften nodigt mensen uit om te puzzelen over wat ze precies zien.
Deze lichtinstallatie belichaamt de vraag: wanneer is iets echt? Van Haaften benadrukt dat we de wereld vaak via media en schermen ervaren en vraagt zich af hoe echt dat is. Ze hoopt dat haar werk mensen aanzet om na te denken over wat ze als echt beschouwen en waar verwondering begint. Het spel tussen realiteit en illusie, dat ze vanuit haar theaterachtergrond bekijkt, blijft haar boeien en is de essentie van haar kunst.